"நான் கடவுள்" - புரிந்தும் புரியாமலும்...

"நான் கடவுள்"

போன பதிவுல நம்ம அண்ணன் சொல்லியிருந்தது "மேற்கத்திய நாடுகளில் என்ன விசேஷம் என்றால், தமக்குத் தெரிந்த விஷயத்தை மற்றவர்களுக்குப் புரியும் பாஷையில் எளிதாக எழுதுவது. நம் நாட்டில் அதற்கு நேர் எதிர். எல்லா விஷயங்களும் இங்கு உள்ளன. நமக்கு எளிதாக புரியாத பாஷையில். அவற்றை புரிந்தவர்கள் ஒரு சிலர். அவர்கள் எழுதிய புத்தகங்களோ...புரிவதற்கு தனியாக டியூஷன் வைக்க வேண்டும். வேதங்களும், உபநிஷத்துக்களும், கோட்பாடுகளும், தத்துவங்களும், இறைவனின் பிரதிநிதிகளும் நிறைந்த இந்நாட்டில்....பாமரன் எளிதாக புரிந்து கொள்ளூம் வகையில் நடைமுறைத் தமிழில் புத்தகம் உண்டா? இது என் தனிப்பட்ட அபிப்ராயம். தவறாக இருந்தால் நண்பர்கள் மன்னிக்கவும்."

இதற்கு ஒரு சிறு விளக்கம் சொல்லும் வகையில் இந்தப் பதிவு. இந்து மதத்தின் அடிப்படைகளான வேதம், ஸ்ருதி, ஸ்ம்ருதி, உபனிஷத்கள், சூத்திரங்கள், பல ஆன்றோர்கள், சான்றோர்கள், ரிஷிகள் வேதங்களுக்கு அளித்த பாஷ்யங்கள் போன்றவை கண்டிப்பாக சாதாரணர்களுக்கு சுலபமாகப் புரிந்து கொள்ள கடினம்தான். கொஞ்சம் முயற்சி செய்ய வேண்டியிருக்கும். அவ்வளவுதான்.

அவர்கள் சொல்ல வந்ததெல்லாம் எல்லாவற்றுக்கும் எது ஆதாரமோ அதை அடைய "ஞானம்" ஒன்றே வழி என்பது. அந்த மூல ஆதாரத்தின் சலனமற்ற, களங்கமற்ற, புரிந்துகொள்ள மிகவும் பிரயத்தனப்பட வேண்டிய ஒன்றை வார்த்தைகளால் விளக்குவது மிகவும் கடினம். ஏனெனில், அந்த அனைத்துக்கும் மூலாதாரமான சக்தியை (energy or field) உணர்ந்தவர்களுக்கு, அதைத் தவிர மற்ற எல்லாமே வெறும் மாயை என்பது தெளிவாகி விடுவதால், அப்படிப்பட்ட ஒன்றை முடிந்த வரையில் இருக்கிற வார்த்தைகளைக் கொண்டு விளக்குவது மிகுந்த சிரமமான காரியம். தமிழில் ஒரு சொல்வழக்கு உண்டு. "கண்டவர் விண்டிலர் ; விண்டவர் கண்டிலர்". ஆழ்ந்து பார்த்தால் புரியும். அதற்காக விளக்கிக் கூறமுடியாது என்று விட்டு விடாமல், அப்படி ஒரு விஷயத்தைப் பற்றி முடிந்த வரையில் மிக ஆழமாக, அகலமாக விளக்கத் தலைப்பட்டுள்ளனர்.

"கடவுள்" என்கிற ஒரு கான்செப்ட் (ஆமாம்...அது ஒரு கான்செப்ட்தான் !!) எப்படி அணுகப்பட்டிருக்கிறது என்று பாருங்கள். வேதங்களிலும், உபநிஷத்துகளிலும் குறிப்பிடப் படுகிற "ப்ரம்மன்", "ஆத்மன்", "புருஷன்" போன்றவை அந்த மூல ஆதார சக்தியை சொல்ல பயன்படும் குறியீடுகளே அன்றி அதை பொதுவாக நாம் குறிப்பிடுகிற "கடவுள்" என்பதைக் சொல்பவை அல்ல. அந்த சக்திக்கு நம்மை விட அதிக சக்தி உண்டு என்பதைக் உணர்த்த வேண்டுமானால் நாம் பல கைகளுடனும், தலைகளுடனும், ஆயுதங்களுடனும் கூடிய நம்மைப் போன்ற ஒரு உருவமாக - கடவுளாக - வைத்துக் கொள்ளலாம். நமது கற்பனைக்கும், யோசிக்கும் திறனுக்கும் ஒரு எல்லை உண்டு என்பதால் எல்லாரும் சுலபமாக ஏற்கிற வகையில் 'கடவுளை' உண்டாக்கியிருக்கலாம். "பல மடங்கு" சக்தி என்று பொதுவாகச் சொல்வதற்கு பதிலாக ஒரு ஒப்பீடுக்காக அப்படி உருவகப் படுத்தியிருக்கலாம். ஆனால் விஞ்ஞானமும், மெய்ஞானமும் குவியும் ஒரு புள்ளி இந்த மூலாதார சக்தி.

இந்து மதத்தில் பிரம்மா, விஷ்ணு, சிவன் மூவரும் படைத்தல், காத்தல் மற்றும் அழித்தல் (creation, protection & destruction) தொழில்களை செய்வதாக நம்புகிறார்கள். ஆனால் உபநிஷத்துகளில் சொல்லியிருப்பது சக்தியின் வெளிப்பாடு, நிறுவுதல் மற்றும் திரும்பப்பெறுதல் (manifestation, establishment & withdrawal ஸ்ருஷ்டி, ஸ்திதி, லயம்). பிரபஞ்சம் உள்பட அனைத்துமே அந்த மூல ஆதார சக்தியின் வெளிப்பாடுகளே. இதையே 'மாயை' என்றும் சொல்கிறார்கள். அந்த சக்தியிலிருந்து வெளிப்பட்டு, நிலையாக இருப்பது போல தோன்றி, பின் மீண்டும் அந்த சக்தியிடமே அடைந்து விடுகிறது.

இதை விளக்க பிரதானமாக இரண்டு உதாரணங்கள் கூறப்படுகின்றன. ஒன்று தூக்கம். மற்றொன்று மண்பாண்டம். ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் நம் எண்ணங்கள் ஓய்ந்து விடுகின்றன. ஆனால் மறுபடி விழித்தவுடன் எண்ணங்கள் "தோன்ற" ஆரம்பித்து விடுகின்றன. "உரு"வாவது இல்லை. மனதின் வெளிப்பாடு (manifest) எண்ணங்கள். அப்படித் 'தோன்றி'ய எண்ணங்கள் நம் மனதில் 'நிலையாக' இருப்பது போல இருக்கின்றன. ஏன் "போல"? மறுபடி தூங்கினால் அவை இருக்காது. நமது மனதினுள்ளே சென்று ஒடுங்கி (லயித்து / withdraw) விடுகின்றன. அதே போல மண்ணாய் இருந்தது, ஒரு பானையாக மாறி பின் உடைந்தாலோ நீரில் கரைந்தாலோ மறுபடி மண்ணோடு மண்ணாய் ஒடுங்கி விடுகிறது.

இது போல எளிய உதாரணங்களின் மூலமாக பல செய்திகளை உள்ளடக்கியிருக்கிறது. அதுவும் ஒரு கட்டுரை போல வரையாமல், தந்தை-மகன், குரு-சீடன், கணவன்-மனைவி, நண்பர்கள் போன்றோரிடையே நடைபெறும் ஒரு கேள்வி-பதில் போலவும், வாத விவாதங்களுடன், தத்துவ விசாரமாகவே இருக்கின்றன. அந்தத் தொன்மையான கால கட்டத்தில் சமஸ்கிருதம் பரவலாகப் பேசப்பட்டு வந்ததாலும், அதன் சொற்களஞ்சியம் மிகப் பரந்தது என்பதாலும் அந்த மொழியிலேயே மூலங்கள் உள்ளன. ஆழ்ந்து கற்று உணரும்போது இன்றைய பல விஞ்ஞானக் கோட்பாடுகளும், நியதிகளும் அவற்றில் விரவி இருப்பதை உணரமுடியும்.

மேற்கத்தவர்கள் எளிதாக எழுதுகிறார்கள், நமது மொழியில் இருப்பது நமக்கு புரியவில்லை என்றால் தவறு யாரிடம்? நமது கலாச்சாரப்படி இது போன்ற விஷயங்களை ஒரு குரு மூலமாக கற்று அறிந்து கொள்வது ஊக்கப்படுத்தப் படுகிறது. ஆனால் அப்படித்தான் கற்க வேண்டும் என்று கட்டாயமில்லை. ஒரு ஒழுங்குமுறைக்காக அதை ஒரு வழியாகச் சொல்லியிருக்கலாம் என்றே தோன்றுகிறது. மேல்நாட்டவர் இங்கு வந்து ஏதோ ஒரு வகையில் கற்று அவர்களுக்கு புரிந்த வகையில் அவர்களுக்கும் நமக்கு தெரிந்த மொழியில் எழுதுகிறார்கள். மேக்ஸ் முல்லர் வேதத்துக்கு விளக்கம் எழுதினார் என்று சிலாகிக்கிறோம். அப்படி ஒரு உயர்வான ஒன்றைக் கற்று, உணர்ந்து ஞானம் அடைந்தவர் அதைப் புத்தகமாகப் போட்டு காசாக்கியிருக்க மாட்டார். அதுவும் ஒரு மாயை என்று உணர்ந்து அந்தர்த்யானி ஆகியிருப்பார்.

நம் நாட்டிலும் கற்றுத் தெளிந்த பல ஆச்சாரியர்கள் தங்களுடைய புரிதலுக்கு ஏற்ப விளக்கங்கள் அளித்திருக்கிறார்கள். இல்லையென்றால் ஒரே வேதாந்தத்திற்கு த்வைதம், அத்வைதம், விசிஷ்டாத்வைதம் என்று பல விளக்கங்கள் கிடைத்திருக்காது. நமக்கு நம்முடைய மொழியை, உலகத்தின் மிக மிக மிக தொன்மையான ஒரு மொழியைக் கற்று இது போன்ற விஷயங்களைத் தெரிந்து கொள்ள ஆர்வம் இல்லை என்பதையும் ஒப்புக் கொள்ள வேண்டும். அவர்கள் இங்கே வந்து வேதங்களைக் கற்று எழுதும் அளவிற்கு உயர முடியும்போது நம்மால் ஏன் முடியவில்லை?

டிஸ்கி : பாலாவின் "நான் கடவுள்" படத்திற்கும் இந்தப் பதிவிற்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை.

வலையில் படித்த, இதே கருத்தை வலியுறுத்தும் மதுரை சொக்கனின் பதிவு