மனிதாபிமானம்

அந்தக் கிழவி அழுது கொண்டிருந்தாள்...
பிள்ளைகளால் துரத்திவிடப்பட்டதைச்
சொல்லி அழுதாள்....
பெண்களும் கண்டுகொள்ளாததைச்
சொல்லி அழுதாள்..
'சே... இப்படியும் மக்கள் இருப்பார்களா?'
நான் பொறுமினேன்...

அந்தக் கிழவி அரற்றிக் கொண்டிருந்தாள்....
நாலு நாளாகக் காய்ச்சலாம்...
மருந்து வாங்கக் காசில்லையாம்..
ஒரு மாத்திரையோ மருந்தோ கேட்டு
உடல் வலியால் அரற்றினாள்...
'இவ்வளவு பேர் கடந்து போகிறார்களே..
யாராவது ஒருவர் உதவுங்களேன்..'
நான் மனதுக்குள் கூவினேன்....

அந்தக் கிழவி இறைஞ்சிக் கொண்டிருந்தாள்...
பசிக்கிறது போலும்...
ஒரு இட்டிலியாவது கிடைக்குமா என்று
போவோர் வருவோரை
ஏக்கக் கண்களுடன் பார்த்தாள்...
'இரக்கமேயில்லாத உலகம்..மக்கள்..'
நான் சற்று உரக்கவே சொன்னேன்...

'சீக்கிரம்... சீக்கிரம் பேக் பண்ணிக் குடுங்க..'
நான் கடைக்காரனை அவசரப்படுத்தினேன்...
ஒரு கண்ணால் அந்தக் கிழவியைப் பார்த்தபடி
பார்சலை வாங்கிக் கொண்டு கடைக்கு வெளியே வந்தேன்..

அந்தக் கிழவி தொய்ந்து போயிருந்தாள்..
இருந்த சக்தியெல்லாம் அழுது, அரற்றி, இறைஞ்சியதில்
வடிந்து போக கண்கள் சொருக
சுவற்றில் சாய்ந்திருந்தாள்....

'என்ன உலகம்.. ஒரு ஏழைக் கிழவிக்கு உதவ
யாருமே இல்லையா?'
பார்சலுடன் விரைந்தேன்..
'சீக்கிரம் போகவேண்டும்...
முதல் டேட்... அவள் எனக்காக காத்திருப்பாள்...
ஏற்கெனவே கடைக்காரன் லேட் பண்ணியதில் 10 நிமிஷம் போச்சு...'