ஒரு உலக அரசு சாத்தியமா?

சமீபத்துல ஐ.நா. சபைக்கு ஒரு விசிட் போய்ட்டு வந்ததுல இருந்து இது மாதிரி ஒரு அமைப்பு இருந்தும் பெரிய அளவுல ப்ரச்னைகளுக்கு ஒரு தீர்வு கிடைக்கறதில்லையேன்னு யோசனையா இருந்துது. அப்பத்தான் யதேச்சையா ரெண்டு நாளைக்கு முந்தி ஃபினான்சியல் டைம்ஸ் பத்திரிக்கைல கிடியன் ரஷ்மான் (Gideon Rachman) எழுதின ஆர்டிகில் படிச்சேன். (இவுரு எழுதறது எல்லாம் நல்லா இருக்கும். சுருக்கமா, நிறைவா எழுதுவாரு.) உலக அரசு அமைவதற்கான வாய்ப்புகள் பற்றி எழுதியிருந்தாரு. அதை ஒட்டிய பதிவு இது.

ஒரு "உலக அரசு" (world governance)ங்கறது உலகத்தின பல்வேறு நாடுகளுக்கிடையேயான கூட்டுறவை அடிப்படையாக் கொண்டது. அதுவும் ஒரு தனி அமைப்பா, அதுக்குன்னு சில சட்ட திட்டங்களோட இருக்கும். இப்ப ஐரொப்பிய யூனியனை எடுத்துக்காட்டா எடுத்துக்கலாம். 27 நாடுகள் சேந்து இருக்கற ஒர் அமைப்பு. இதையே ஒரு மாடலா வெச்சுக்கலாம். அவங்களுக்குன்னு ஒரு கரன்ஸி, பல ஆயிரம் பக்கங்கள் உள்ள சட்டபுத்தகம், ஒரு சிவில் சர்வீஸ் அமைப்பு, ராணுவம்னு எல்லாம் இருக்கு. ஒரு கண்டத்தின் அளவுல இதை செய்ய முடிஞ்சா உலக அளவுலயும் செய்ய முடியணும். சாத்தியமா?

சாத்தியம்னுதான் தோணுது. முதலாவதா, இன்னிக்கு நாம சந்திக்கிற பல ப்ரச்னைகள் உலகத்துக்கே பொதுவானதாத்தான் இருக்கு. இப்ப இருக்கற பொருளாதார சுருக்கம், ஒசோன் படல இழப்பு, சுற்றுசூழல் ப்ரச்னைகள், உலகம் சூடாகுதல், உலக தீவிரவாதம்... இதெல்லாம். இதுக்கு எல்லா நாடுகளும் கூட்டுப் பொறுப்பு. இவுங்கனாலதான் ஆச்சு, அவுங்கனாலதான் ஆச்சுன்னு சொல்லீட்டு போய்ட்டடே இருக்க முடியாது.

ரெண்டாவது இன்னிக்கு தொலைதொடர்பும், போக்குவரத்தும் முன்னேற்றம் அடைஞ்சு எல்லா நாடுகளுக்கும் இடையே உள்ள இடைவெளியை ரொம்பவே குறைச்சுடுச்சு. நீரால் சூழப்பட்ட நாடுங்கற புவியியல் காரணம் ஒண்ணைத் தவிர யாரும் இப்ப தீவு கிடையாது. ஆஸ்திரேலிய வரலாற்றாசிரியர் ஜ்யொஃப்ரி ப்லைனி சொன்ன மாதிரி, மனிதகுல வரலாற்றுல முதல் முறையா ஒரு உலக அரசு அமைகிற வாய்ப்பு வந்திருக்கு. உடனே இல்லாட்டாலும் அடுத்த இரண்டு நூற்றாண்டுகளுக்குள்ளாவது வரலாம்கறாரு.

மூணாவதா, முக்கியமா இந்த பொருளாதார மற்றூம் சுற்றுசூழல் ப்ரச்னைகள்ல பல நாடுகள் - சைனா, அமெரிக்கா உள்பட - ஒரு உலக அளவிலான வழிமுறைகள் உருவாக்கப்படணும்னு உரக்கச் சொல்ல ஆரம்பிச்சுருக்காங்க. இது ஒரு நல்ல சிக்னல். இன்னுங்கூட சீக்கிரமாவே உலக அரசு அமைய சாத்தியக்கூறுகள் உருவாகலாம்.

இப்ப ஒபாமா கூட ஐ.நா. சபைக்கு அதையும் ஒரு நாடுங்கற உயர்ந்த மதிப்புக் குடுத்து, சூசன் ரைஸை ஐ.நா. தூதர்னு நியமிச்சு, கேபினட்ல ஒரு இடமும் குடுத்துருக்காரு. அவரோட புத்தகமான Audacity of Hope ல கூட "உலக வல்லரசு நாடு ஒண்ணு, சர்வதேச ஒழுங்குமுறைகளுக்கு தானாகவே முன்வந்து கட்டுப்படுதுன்னா, அந்த ஒழுங்குமுறைகளோட மதிப்பு என்னங்கறதை எல்லா நாடுகளும் உணரணும்"னு எழுதியிருக்காரு. (இராக், ஆப்கானிஸ்தான் நாடுகள்ள அமெரிக்கா செஞ்சது இந்த ஒழுங்குமுறைகளுக்கு உள்ள வராதான்னு கேட்டவங்களுக்கு இன்னி வரைக்கும் பதில் இல்லை)

அமெரிக்காவுல "உலக பாதுகாப்பின்மை மேலாண்மை" (Managing Global Insecurity) திட்டத்துல சில அம்சங்கள் - தீவிரவாதத்துக்கு எதிரா ஒரு ஐ.நா. கமிஷனரை நியமிக்கலாம், தட்பவெப்பத்தை பாதுக்காக்க ஒரு உலக அளவிலான ஒப்பந்தம் போடலாம், குறைந்தது 50000 பேர் கொண்ட ஒரு உலக ராணுவத்தை அமைக்கலாம். ஆனா இதுக்கெல்லாம் உலகத்துல இருக்கற ஒவ்வொரு நாடும் பொறுப்பு ஏத்துக்கணும். ஏன்னா இது ஒரு "உலக அரசு"ங்கற ஒரு பொதுவான அமைப்பு. உலக அரசாங்கம் கிடையாது.

ஐரோப்பிய தலைவர்கள் சிலர் கொஞ்சம் எதிர்மறையாவும் பேசறாங்க. ஃப்ரான்ஸ் அதிபர் சர்கோஸியோட ஆலோசகர்கள்ல ஒருத்தரான ஜாக் அத்தாலி (Jaques Attali) என்ன சொல்றார்னா "உலக பொருளாதாரப் ப்ரச்னைக்குக் காரணம் இப்ப சந்தை உலகமயமானதுதான். ஆனா நமக்கு உலக அளவுல சட்டதிட்டங்கள்னு ஒண்ணும் கிடையாது. அதுனால இப்போதைக்கு உலக அரசுங்கறது சாத்தியமில்லாத ஒண்ணு". சரியான வாதம்தான்.

இருந்தாலும், குகைல படம் போட்டு நாம வாழ ஆரம்பிச்சதுல இருந்து, உலக அரசு அமையவும், அதுக்கான முனைப்புகள் எடுக்கவும் இப்ப வாய்ப்புகள், நேரம் காலமெல்லாம் கூடி வந்துட்டுருக்குங்கறது தெரிய ஆரம்பிச்சுருக்கு. ஸ்டார்டிங் டிரபில்கள் இருந்தாலும், கொஞ்சம் மெதுவா நகர ஆரம்பிச்சாலும், அங்கங்க சில வலிகளோட இலக்கு நோக்கிய பயணம் தொடங்கிடுச்சுன்னே சொல்லலாம்.

இதை நடைமுறைப்படுத்த திடமான எண்ணங்களும், மன உறுதியும் நம்ம அரசியல்வாதிகளுக்கு கண்டிப்பா வேணும். அவங்கள்லாம் "ஆஹா... உலகம் அழியுது... எதாவது பண்ணணுமே"ன்னு வெளியில துடிச்சாலும், உள்ளுக்குள்ள அவங்க நாட்டுல அவங்க சந்திக்க வேண்டிய அடுத்த தேர்தலைப் பத்தித்தான் கவலைப் படுவாங்க. இது ஒண்ணுதான் பெரிய தடைகல். இதை அப்புறப்படுத்த முடியுமா?

இன்னும் சில விஷயங்கள். இப்ப ஐரோப்பிய யூனியன்லயே பரிபூரண ஜனநாயகம்னு சொல்ல முடியாது. சில சமயங்கள்ல அடிமட்ட மக்களோட சம்மதத்தை எதிர்பார்த்தபோது தோல்விகள்தான் கிடைச்சுருக்கு. சில முக்கியமான முடிவுகள்லாம் கேபினட் மட்டத்துலயே முடிச்சு அமல்படுத்திட்டாங்க. ஒரு அரசு எல்லைகள் கட்ந்து பெருசா இருக்கும்போது சில சமயங்கள்ல அ-ஜனநாயகம் (சர்வாதிகாரம்னு சொல்ல முடியாது) எட்டிப் பாக்குது. இது தவிர்க்க முடியாதது.

இப்ப நாம பாக்கற ப்ரச்னைகள் உலகளாவியதா இருந்தாலும், ஒரு சாதாரண குடிமகனுக்கு அவனுடைய அரசியல் அடையாளம் அவனச் சுத்தி இருக்கற இம்மிடியட் உள்ளூர் ப்ரச்னைகதான். இந்த அடிப்படை எண்ணங்கள்ல பெரிய அளவுல மாற்றம் வந்தா உலக அரசு சாத்தியம்னு தோணுது. இல்லேன்னா ஒரு 20000 பக்க டாகுமெண்டா ஐ.நா. சபை லைப்ரரில பத்தோட பதினொண்ணா இதையும் பத்திரமா பெட்டில வெக்க வேண்டியதுதான். என்ன சொல்றீங்க?