வெள்ளிங்கிரி

என்னக்கிம் போல சூரியன் கெளக்க மொளச்சுருச்சு, கோளி கூவாமயெ. வெள்ளிங்கிரி மனசு மட்டும் இருளோன்னு இருக்கு. நேத்து வெளக்கு வெக்கைல காந்திராசு வந்து கத்தீட்டுப் போனது, அணையப்போற சிம்னி வெளக்காட்டம் மனசுக்குள்ள மினுக்கீட்டே இருக்கு. வேலை ஒண்ணும் ஓடல. காந்திராசயும் தப்பு சொல்ல முடியாது. அவன் வட்டிக்குப் பணம் குடுக்கறவன். தருமம் பாத்தா அவன்ற கைக்காசு போயிரும். வெள்ளிங்கிரி நெலம அவனுக்கும் தெரியாம இல்ல. இப்பொத்தான் கால் செரியாயிட்டு வருது. குச்சி இல்லாம நடக்க ஆரம்பிச்சுருக்கான். இனிமேத்தான் ரெண்டு பக்கம் சோலிக்குப் போய் நாலு காசு பாக்கணும். ரூவா 550 குடுத்கு மாசம் எட்டாச்சு. வட்டியே குடுக்க முடியாதவன் அசலுக்கு எங்கிட்டு போவான். இம்புட்டு நாளு கந்திராசு சும்மா இருந்ததே பெரிய விசயம். அவுனுக்கு என்ன நெருக்கடியோ, நேத்து வந்து அந்த கத்து கத்தித் தீத்துட்டான். வெள்ளிங்கிரிக்கும் அவன் சம்சாரத்துக்கும், பய செந்திலுக்கும் ரொம்ப கஸ்டமாயிருச்சு.

'அப்பா...நா இஸ்கோல விட்டு நின்னுக்கிடறேன்... குருசாமி கோட மண்டிக்குப் போயி மூட்ட தூக்குறேன் இல்லாட்டி செக்குல போயி புண்ணாக்காச்சும் அள்ளிப் போட்டுட்டு வாரேன்... உன்னியப் பாக்க நெம்ப சங்கட்டமா இருக்கு'

'ம்க்கும்ம்ம்...பெரிய மனுசன் சொல்லீட்டான்... போடா போய் படிப்பப் பாரு ஒளுங்கா... வேலைக்குப் போறானாமா... மருக்கா இதே மாரி சொன்னா வெளாசிப் போடுவேன்...ஆமா...'

'நீ சும்மா இரு கண்ணு.... எல்லாம் உங்கய்யனும் நானும் பாத்துக்குவோம்... போய் அடுத்த வாரம் பரிச்சக்கி படி...'

செந்திலுக்கு வயசு 12 ஆகுது... நல்லாப் படிச்சு இப்பொ ஏளாப்புல இருக்கான். வெள்ளிங்கிரி ஒரு சாதாரண மரமேறிதான். ஆனா தொழில்ல ரொம்ப ஊக்கமான ஆளு. ஏறுடான்னு சொல்லீட்டா போதும். பொழுதுக்குள்ள 70 தென்ன மரமாவது ஏறி, காய் பறிச்சுப் போட்டு, காஞ்ச மட்டயெல்லம் வெட்டி, வண்டுக எடுது, பன்னாடயெல்லாம் சுத்தம் பண்ணி, நல்லா கைகள விரிச்சு விட்டு, மருந்து வெச்சுன்னு சுத்தமா பண்ணான்னா மரமே பாக்க கெராப்பு வெட்டி விட்ட மாதிரி பளிச்சுன்னு இருக்கும். காத்தடிக்கைல தோப்புல சத்தமே அம்புட்டு சொகமா இருக்கும். தோபுக்காரவிகள்லாம் வெள்ளிங்கிரிதான் வாரோணுமுன்னு ரெண்டு நாள் கூட காத்திருப்பாங்க. அதும் மொத வாட்டி காய் எறக்கணும்னா வெள்ளிங்கிரிதான். ரொம்ப கைராசியான ஆளு.

மரமேற வாய்ப்பில்லாத காலத்துல நாகம்மாளக் கூட்டீட்டு வயல்ல எலி புடிக்கப் போவான். அவென் மூக்கு இருக்குதே, வயல்ல எறங்கினதுமே வளைக எங்கெங்க இருக்குதுன்னு ஒரு நெப்பு தெரிஞ்சுரும். கடப்பாரையப் போட்டான்ன அங்க வளை இருக்கும், நாலு எலியாவது இருக்கும். இவன் இங்கிட்டு தோண்டி வளையோட வாய தொறக்கரதுக்குள்ள நாகம்மா அங்கிட்டு வளையோட மறு வாசல்ல சாக்குப் பையக் கட்டி, கல்லுக வெச்சு, கவுறோட ரெடியா இருப்பா. இவன் வளையோட வாய்ல கொஞ்சம் வக்கிபில்லு போட்டு கொளுத்தி விட்டு, பொக வளைக்குள்ள போறாப்டி விசிறி விடுவான். எலியெல்லாம் மூச்சு முட்டிப் போயி ம்று வாசல் வழியா வெளிய வரும். கணக்கா சாக்குகுள்ளார போய் மாட்டிக்கும். அம்புட்டுதேன். சாக்கு வாயக் கட்டிர வேண்டியதுதேன். கொறஞ்சது ஒரு 150 எலியாச்சும் புடிச்சரலாம். வயல் எலின்ன்ன சும்மா பெருச்சாளி கணக்கா திமுக்குன்னு இருக்கும். ஒண்ணொண்ணும் முக்காக் கிலோவாச்சும் இருக்கும். அமராவதி மொதலப்பண்ணைக்கி கொண்டு போனா எலிக்கு மூணு ருவான்னு சொளயா 500 ரூவாக் கிட்ட கெடைக்கும். ஒரு வாரம் ஓட்டீரலாம்.

ஆனா ஆறு மாசம் முந்தி, மரமேறி சுத்தம் பண்ணைல, மேல மட்டக்குள்ள இருந்து சடக்குன்னு ஒரு பாம்பு வர, இவன் கொஞ்சம் சுதாரிக்கறதுக்குள்ள கால் கவுறு நழுவ, பிடிமானம் போயி 4 மாடி ஒசரத்துல இருந்து பொத்துனு விழுந்தான். இடுப்புக் கிட்ட நல்ல அடி. எடது மொளங்காலுக்குக் கீழ எலும்பு முறிஞ்சு போச்சு. ஆளத் தூக்கி நிறுத்தவே அர மணி நெரமாச்சு. நிக்கவே முடியல. இடுப்பு கடுக்குது. காலு வேற வீங்கிகிட்டே போகுது. அப்பிடியே அள்ளி வண்டில போட்டு ஏரிப்பாளயம் கொண்டு போய் எண்ணக் கட்டு போடறவிக வீட்ல எறக்கீட்டாங்க. புத்தூர் எண்ணக் கட்டு கட்றது கொஞ்சம் மொரட்டு வைத்தியந்தான். பல்லக் கடிச்சுட்டு வலியப் பொறுத்துக்கிட்டன் வெள்ளிங்கிரி. அதுக்கப்பறம் மூணு மாசம் படுத்த கெடையாவே இருந்தான். ஏதோ நாகம்மா தீக்குச்சி அடுக்கறது, நாலு வீட்ல ஏனங்கழுவறதுன்னு சமாளிச்சுக்கிடிருந்தா. இந்த சமயத்துலதா காந்திராசு கிட்ட கொஞ்சம் பொரட்ட வேண்டியதாப் போச்சு. அப்பறம் வெள்ளிங்கிரி கொஞ்சம் கொஞ்சமா தேறி, ரெண்டு மாசம் போல குச்சி வெச்சு நடந்து இப்பொதான் ஒரு மாதிரியா தாங்கித் தாங்கி நடக்கறான். நடையே மாறிப் போச்சு. பழய மாதிரி மரமேற முடியுமான்னெல்லம் சந்தேகந்தான்.

இப்பொ காந்திராசு வேற சத்தம் போட்டதுல மனசொடஞ்சு போயிட்டான். திருப்பிக் குடுக்க ஒணத்தி இல்லாதவன் என்ன இதுக்கு கை நீட்டி வாங்கோணும்னு பேசீட்டான். அந்த வார்த்தை சீரணமே ஆகல. திடீர்னு ஒரு ஓசன வந்துச்சு. மறுக்கா எலி புடிச்சா என்ன? ஆனா நாகம்மாள இழுத்துக்கிட்டு காடு மேடெல்லாம் அலய முடியாது. மூணு நாள்ல பணஞ் சேக்கோணும். எப்பிடி பண்ணலாம்னு இருக்கைலதான் இந்த ஓசனை.

கரண்ட் ஆபீஸ் தாண்டி மேடேறி அங்கிட்டு எறங்கினா எப்சி# குடோனு. 11 குடோனுக இருக்கு அங்க. அல்லாத்துலயும் கெவுர்மெண்டு அரிசி, பருப்புன்னு எதயாச்சும் மூட்ட மூட்டயா சேத்து வெச்சுருக்காங்க. குடோன பாத்துகிடற கனகானும், நடையனும் வெள்ளிங்கிரிக்கு பழக்கமானவிகதான். வாரம் ஒருக்க மாட்டாஸ்பத்திரில குடுக்கற டபிள் ஸ்டாங் மருந்த அரிசி மாவுல வெச்சு உருட்டி உருட்டி 11 குடோன்லயும் அங்கங்க வெப்பாங்க. ராத்திரிக்கி வெச்சுட்டு போனா காலைல பாக்கும்போது எப்பிடியும் ஒரு 100 எலியாச்சும் செத்துக் கெடக்கும். மருந்து வெச்சு செத்த எலின்னா மொதலப்பண்ணைல எடுக்க மாட்டாங்க. மொதலைகளுக்கு ஒண்ணு கிடக்க ஓன்ணு ஆயிருச்ச்சுன்னா.... வெள்ளிங்கிரியும் இதுநா வரைக்கும் இந்த மாதிரி நெனச்சதே இல்ல. இப்பொ கையாலகாத்தனத்துனாலயும், காந்திராசு நாக்கு மேல பல்லப் போட்டு பேசிட்டதாலயும் வேற வழியில்லாம நடையன் கிட்டப் போயி பேசி ராத்திரிக்கு மருந்து வெச்சுட்டு வந்தான். மக்கா நா காலைல பத்து மணிக்கெல்லாம் குடோனுக்குப் போயிட்டான். எரணூரு எலி தேறுச்சு. நேரா அமராவதிக்கு பத்தா நெம்பர் பஸ்ல ஏறிட்டான். இவன் அடிக்கடி வாரவந்தானேன்னு பாரஸ்ட் ஆபீசர் தண்டபாணியும் 3 ருவா மேனிக்கி கணக்குப் போட்டு 600 ருவா குடுத்து வவுச்சர் வாங்கிகிட்டாரு. கைநாட்டு வெக்கைல வெள்ளிங்கிரிக்கு நடுக்கம்.

'என்ரா கை இந்த நடுங்கு நடுங்குது? மேலுக்கு சொகமில்லையா? இன்னம் கால் சரியாகலையா?'

'அதெல்லம் இல்லிங்கய்யா... மூட்டய தூக்கீட்டு வந்ததுல கொஞ்சம் சோந்து போச்சு...அதான்...'

'இருக்கும்.. இருக்கும்... நீயும் பாவம் 6 மாசமா படுத்துட்டியா? இரு டீ சாப்ட்டு போவியாமா?... டேய் தம்பி ரெண்டு பால்டீ சொல்லு...'

டீயக் குடிச்சுபுட்டு கெளம்பீட்டான். வார வழியெல்லாம் எதயோ ஒசிச்சுக்கிட்டே வந்தான். சந்தப்பேட்ட கிட்ட எறங்குனதும் நேரா மண்டிக்குப் போயி காந்திராசப் பாத்து 600 ருவாயாயும் குடுத்துப்போட்டு ரசீது வாங்கிகிட்டான். அவுனும் பெரிய மனசு பண்ணி, வட்டியக் கொறச்சுக் கணக்கை பைசல் பண்ணுனது வெள்ளிங்கிரிக்கு கொஞ்சம் நிம்மதியா இருந்துது.

'தப்ப நெனச்சுகிடாத வெள்ளிங்கிரி, எனக்கு இங்கிட்டு கொஞ்சம் மொடை...அதான் கொஞ்சம் வெரசாப் பேசீட்டேன்... நாகம்மா கிட்டயும் சொல்லீரு...'

'பரவாயில்லண்ணே... என் நெலம இப்பிடி ஆகிப் போச்சு...'

'செரி செரி.... பணம் வேணுமின்னா அடுத்தா வாரங் கேளு...தாரேன்...'

'செரிங்கண்ணே...தேவைன்னா கேக்குறேன்...'

வீட்டுக்கு வந்து நாகம்மா கிட்டடும், செந்திலு கிட்டயும் கடன் பைசல் பண்ணுனத சொன்னான். ஆனா எப்பிடின்னு சொல்லல. வெகு நாளைக்கப்பறம் மூணு பேரும் ஒரு நிம்மதியோட சாப்ட்டு படுத்தாங்க. ஆனா மனசு ஒளச்சலாவே இருந்துது வெள்ளிங்கிரிக்கு. ராத்திரி ஒரு மணி இருக்கும். மொள்ள எந்திரிச்சான். கதவு நெலைக்கு மேல சொருகி வெச்சுருந்த பொட்டலத்துல எப்சி குடோன்ல இருந்து கொண்டாந்த மருந்து ஒரு நெல்லிக்கா அளவுக்கு இருந்துச்சு.

#எப்சி குடோன் - - FCI (Food Corporation of India) godown