மொளச்சு வரும்போது....1

முன்னுரை:

ரொம்ப ரொம்ப ரொம்ப நெருங்கிய ஃப்ரெண்ட் கேட்டுக்கிட்டதுக்காக இந்த பதிவு தொடர். சின்ன வயசுல நடந்த பல நிகழ்வுகள அவுங்க கிட்ட பகிர்ந்துகிட்டதுண்டு. அதுல சிலதுகள அடிக்கடி ஞாபகம் வந்து கிச்சு கிச்சு மூட்டும்னு பல தடவை சொல்லியிருக்காங்க. இப்பொதான் ப்ளாக்னு ஒண்ணு ஆரம்பிச்சுட்டியே, அது மாதிரி நிகழ்வுகளயெல்லாம் பதிவுகளா போட்டா என்னன்னும் கேட்டாங்க. அதனால இந்த தொடர் கிறுக்கல்கள் அவங்களுக்கு சமர்ப்பணம்.

ஆரம்பிக்கலாமா...

உடுமலப்பேட்டைல இஸ்கோல் படிக்கும்போது, எனக்கு என் ஃப்ரெண்டுகள விட என் அண்ணனோட ஃப்ரெண்டுகதான் அதிகம் பழக்கம். சாயங்காலம் நேதாஜி க்ரௌண்டுக்கு விளையாட போகும்போது கூட அவுங்க கூடத்தான் போறது. இருக்கிறதுலயே சின்ன பையன்கிறதுனால பல சலுகைகள் கிடைக்கும். கிரிக்கெட் வெளயாண்டா மொத பேட்டிங் எனக்குத்தான். பந்து பொறுக்கவும் ரொம்பவெல்லாம் ஓட விட மாட்டாங்க. ஏதாவது திங்க கொண்டு வந்தாலும் எனக்குதான் மொத. அதுலயும் சாரி மாஸ்டர் வீட்டு பசங்களை குறிப்பிட்டு சொல்லணும். நிறைய கிண்டல் பண்ணினாலும் ரொம்ப அன்பா இருப்பாங்க. (பின்னால நான் டெல்லி போனபோது கூட அவுங்க கூடத்தான் அவுங்க ரூம்ல 1 வருஷம் போல இருந்தேன்)

அப்பப்ப என் க்ளாஸ்மேட்டுக கூடவும் வெளயாட போகறதுண்டு. அதுவும் முழு பரீட்சை லீவு விட்டாச்சுன்னா காலங்காத்தாலயே க்ரௌண்டுல ஆஜர் ஆயிடுவோம். (ஸ்கூல் நாள்ல கூட அவ்வளவு சீக்கிரம் எழுந்திரிக்க மாட்டோம். எதாவது பாட்டு வாங்கித்தான் எழுந்திருக்கறது) அப்பறம் முட்டிக்கால் வரைக்கும் புழுதி ஏறி, கப கபன்னு பசி வரும்போதுதான் வீட்டு நெனப்பே வரும். திரும்பி போன ஒடனே எங்கெல்லாம் அடி விழும்னு தெரியாது, ஆனா சகட்டுமேனிக்கு விழும். அதப் பத்தியெல்லாம் யாருக்கு கவலை? குளிச்சு சாப்டுட்டு எப்படா மணி 3 ஆகும்னு பாத்து, 3 அடிச்சவுடனே, பந்தையோ, சைக்கிள் டயரயோ, பட்டமோ, தென்ன மட்டயோ (பேட்டாமா) எடுத்துகிட்டு மறுபடியும் க்ரௌண்டுக்கு போனா, நம்ம கை காலயே யாராவது தொட்டு காமிச்சு இங்கதான் இருக்குன்னு சொல்ற வரைக்கும் இருட்ன பெறகு கிளம்புவோம். மறுபடி அடி...திட்டு...இதெல்லாம் சகஜந்தானே.

இதுல முக்கியமான் ஒரு வெளயாட்டு (!!) ஐஸ் நம்பர். சம்மர்ல கோர்ட்டும் லீவு. நல்ல பெரிய கேம்பஸ் வேற. ஒளிஞ்சு வெளயாட தோதான எடம். மரம், தண்ணித்தொட்டி, கக்கூஸ், அட்டபொட்டின்னு எதுக்குள்ள வேணா ஒளிஞ்சுக்கலாம். ரெண்டே நாள்தான்...எல்லா எடமும் எல்லாருக்கும் தெரிஞ்சு போனதும் கோர்ட்ட விட்ருவோம். பக்கத்துலயே சப் ஜெயில். எல்லா வானரங்களும் அங்க தாவிருவோம். சப் ஜெயில்ல புளிய மரங்க வரிசையா நெறய இருக்கும். சம்மர்ல அதுக வேற காச்சு ரெடியா இருக்கும். குத்தகைக்காரங்க வந்து புளியம் பழங்கள உலுக்கி எடுத்துகிட்டு போன பெறகு, காய்க நெறய இருக்கும். எவனோ ஒருத்தன் அவுங்க வீட்ல புளியங்கா சட்னி அரைச்சத பெருமயா சொல்ல, நாமளே ஏன் பண்ணக் கூடாதுன்னு விவாதிச்சு, ப்ளான் பண்ணோம். அதாவது, ஒவ்வொருத்தனும் ஒவ்வொரு சாமான் கொண்டு வரணும்னு. பெருசா ஒண்ணுமில்ல. உப்பும் பச்ச மொளகாயுந்தான்.

இதுக்கு காலைல இருந்தே, அம்மா எப்பொ அடுக்களைய விட்டு நகருவாங்கன்னு பாத்து, படக்குன்னு இவ்வளவு கல் உப்போ, மொளகாயோ எடுத்து ட்ரவுசர் பாக்கெட்ல போட்டுக்கறது. இதுல ஒருத்தன் உப்ப எடுத்து போட்டுக்கிட்டு மொட்டு வெச்ச டைனசார் மாதிரி (குட்டி போட்ட பூனைன்னு சொல்றது அலுத்துப் போச்சு)அங்கிட்டும் இங்கிட்டும் ஒலாத்தி திருட்டு முழி முழிக்க, அவனோட அக்கா பாத்து என்னடா சங்கதின்னு கேக்க, இவன் ட்ர்வுசர்லயே ஒண்ணுக்கிருக்க, உப்போட உப்பா எல்லாம் கறஞ்சு போச்சு. சரி...இப்போ உப்பு மொளகாயெல்லாம் வந்து சேந்ததும், கொஞ்சம் புளியங்காய அடிச்சு கொண்டார ஒரு டீம் போகும். சட்னி அரைக்கணுமே...அதுக்கு என்ன பண்றது? எடந்தேடி அலஞ்சா... வாகா ஒண்ணு கண்ல பட்டுச்சு. அந்த சப் ஜெயில்ல ஒரு புள்ளயார் கோவில் இருக்கு. புது செல வெச்சுட்டு, பழய செலய ஒரு ஓரமா வேப்ப மரத்துல சாச்சு வெச்சுருந்தாங்க. ஆஹா...சரியான எடம்னு, புள்ளயார குப்பறப் போட்டு, முதுகுல எல்லா ஐட்டத்தையும் வெச்சு, மூஞ்சூரால நல்லா மேல கீழ மசாலா அரைக்கிற மாதிரி அரைச்சு, எடுத்து சாப்டா...அட அட அட பழனி பஞ்சாமிர்தம் தோத்துது.... அம்புட்டு டேஸ்ட்.... எக்கச் சக்கமா தின்னு அவனவனுக்கு வாய்ல புண்ணு, வயித்துல புண்ணுன்னு நாலு நாள் அல்லாடுனது தனி கதை. இதுல வேற நாக்கு பல்லெல்லாம் கூசிக்கிட்டு இருக்கும். வீட்ல சுள்ளுன்னு புளிக் கொழம்பு வெச்சிருப்பாங்க. வேண்டாம்னுஞ் சொல்ல முடியாது... திங்கவும் முடியாது.... மூஞ்சி கோணற கோணல பாக்க சகிக்காது. போட்டோ புடிச்சு ஆனந்த விகடன் அட்ட படமா போடலாம்.

இன்னும் மொளைப்பொம்....