வினையாகும்....

அடித்துத் துரத்தினேன்

பிடித்துத் தள்ளினேன்

திட்டித் தீர்த்தேன்

மிரட்டிப் பார்த்தேன்

கெஞ்சினேன்

கொஞ்சினேன்

முறைத்தேன்

அலுத்துக் கொண்டேன்

....

....

'என்ன வேண்டும் உங்களுக்கு?'

'ஏன் விலக மறுக்கிறீர்கள்?'

....

....

என் முன்பு நின்றிருந்த

பல நூறு வினாக்களுடன்

இன்னும் இரண்டு சேர்ந்து கொண்டன...

....

....

சலிப்பாய் இருக்கிறது...

'என்னதான் சொல்கிறாய்?' என்று கேட்பவர்களுக்கு:

தயவு செய்து வேண்டாம்...

எண்ணிக்கையில் இன்னொன்றைக் கூட்டாதீர் !!

ஆதி.. நீங்க என்னதான் சொன்னாலும் கவிதையை ஒரு கை பாக்காம விடறதில்லை. அதுக்காச்சு...எனக்காச்சு... (மத்தவங்களுக்கு என்ன ஆனாலும் கவலையில்லை)

கவிதை எமக்குத் தொழில்...
(அய்யோ.. கைய முறுக்காதீங்க... வலிக்குது)
என் கடன் கவிதை எழுதிக் கிடப்பதே..(அம்மா... வெரல ஒடிக்கிறீங்களே)
ஒங்க கடன் படிச்சு பின்னூட்டம் போடுவதே (அய்யய்ய.. லேப்டாப்ப ஜன்னல் வழியே வீசிட்டீங்களே.. இனிமே எப்பிடி பதிவு போடப் போறீங்க?)
ஆனாலும் உங்களுக்கு கோவம் ஜாஸ்திதான்...கண்ட்ரோல்..