பரந்து கிடக்கும்
பாலைவானத்தைப் போன்றது
உன் மௌனம்
விடாது ஆர்ப்பரிக்கும்
அலைகளைப் போன்றது
என் மௌனம்
மழைத் துளிக்குள் தெறிக்கும்
வானவில்லைப் போன்றது
உன் சிரிப்பு
குளத்து நீரில் பிரதி பலிக்கும்
நிலவின் களங்கம் போன்றது
என் சிரிப்பு
எனினும்
என்னிடம் என்ன இருக்கிறதென்று
என்னை வந்தடைந்தாய்?
என்னை 'அப்பா'வென அழைத்த
அந்த நொடியை
என் காலக் குடுவையில்
உறைய வைத்திருப்பதை
அறிவாயா?
பாலைவானத்தைப் போன்றது
உன் மௌனம்
விடாது ஆர்ப்பரிக்கும்
அலைகளைப் போன்றது
என் மௌனம்
மழைத் துளிக்குள் தெறிக்கும்
வானவில்லைப் போன்றது
உன் சிரிப்பு
குளத்து நீரில் பிரதி பலிக்கும்
நிலவின் களங்கம் போன்றது
என் சிரிப்பு
எனினும்
என்னிடம் என்ன இருக்கிறதென்று
என்னை வந்தடைந்தாய்?
என்னை 'அப்பா'வென அழைத்த
அந்த நொடியை
என் காலக் குடுவையில்
உறைய வைத்திருப்பதை
அறிவாயா?
2 பேர் என்ன நெனைக்கிறாங்கன்னா..:
நாங்கல்லாம் இந்தப் பக்கமா வர்றதில்லனு நினைச்சிகிட்டு கவிதையெல்லாம் எழுதி ஒத்தேல உக்காந்துகிட்டு படிச்சிகிட்டிருக்கிற மாதிரி இருக்கு. ரொம்ப தைரியம்தான்.
ஒளிஞ்சி இருந்து பாத்துகிட்டுதான் இருக்கோம், என்ன பண்றீர்னு..
:-))))))))
ஏம்யா ஒளிஞ்சு பாக்குறீரு? நாந்தேன் பேஸ்புக்குல போடுறேனில்ல? :)))))
Post a Comment